انگيزه هاي عبادت:
عن الحسين عليه السلام: ان قوما عبدوالله رغبه قتلك عباده التجار و ان قوما عبدوالله رهبه فتلك عباده العبيد و ان قوما عبدوالله شكرا فتلك عباده الاحرار و هي افضل العباده. (1)
حضرت حسين عليه السلام فرموده است: گروهي خداوند را به انگيزه نيل به پاداش و دست يافتن به نعمتهاي نامحدودش بندگي ميكنند, اين قسم عبادت, شايسته سوادگران سودجو است. بعضي خداوند را از ترس عذاب عظيمش ميپرستند, اين قسم عبادت نيز در خور بردگان زرخريد است. كساني هستند كه خداوند را بمنظور شكرگزاري و انجام يك وظيفه انساني پرستش مي نمايند, اين عبادت احرار و آزادگان است و چنين عبادتي افضل و برتر از تمام عبادات است.
قال علي بن الحسين عليه السلام: اني لاكره ان اعبدالله لاغرض لي الا ثوابه. فاكون كالعبد الطمع المطيع ان طمع عمل و الا لم يعمل و اكره ان اعبده الا لخوف عقابه فاكون كالعبد السو ان لم يخف لم يعمل. قيل فلم تعبده قال لما هو اهله باياديه علي و انعامه. (2)
حضرت علي بن الحسين عليه السلام ميفرمود: دوست ندارم كه هدف من در پرستش خداوند, تنها پاداش او باشد كه در آنصورت من مانند برده طمعكار و فرمانبرداري خواهم بود كه اگر طمع در نهادش باشد عمل ميكند و گرنه از كار بازمي ايستد. همچنين ميل ندارم كه خداوند را تنها از جهت ترس عقابش بپرستم و مانند بنده بدكاري باشم كه اگر نترسد عمل نكند. عرض شد پس بر چه اساس خدا را ميپرستي فرمود: از اين جهت كه او با نيكيهائي كه بمن كرده و نعمتهائي كه عنايت فرموده شايسته پرستش است.
اعتدال در عبادت
عن ابي عبدالله (ع) قال: اجتهدت في العباده و انا شاب فقال لي ابي: يا بني دون ما اراك تصنع فان الله اذا احب عبدا رضي عنه باليسير.
امام صادق (ع) فرمود: من جوان بودم و در عبادت مستحب بسيار كوشا, پدرم بمن فرمود: فرزندم از اين كمتر عمل كن, وقتي بنده اي محبوب خدا باشد خدا با عمل كم, از او راضي ميشود.
قال رسول الله (ص): يا علي هذاالدين متين فاوغل فيه برفق و لا تبغض الي نفسك عباده ربك.
رسول اكرم بعلي عليه السلام فرمود: اسلام دين متقن خداوند است, در آن با مدارا قدم بردار, كاري كن كه دلت به عبادت خداوند بدبين نشود.
عن علي (ع): ان للقلوب اقبالا و ادبارا, فاذا اقبلت فاحملوها علي النوافل و اذا ادبرت فاقتصروا بها علي الفرائض.
در دلها حالات رغبت و بي رغبتي است, در موقع رغبت بمستحبات اقدام كنيد و در بي رغبتي به واجبات قانع باشيد.
لا يكلف الله نفسا الا وسعها. (سوره 2, آيه 286)
خداوند بهيچ كس بيش از قدرت و توانائيش وظيفه اي را محول نمي فرمايد.
و ما جعل عليكم في الدين من حرج. (سوره 22, آيه 78)
خداوند عالم در انجام مقررات ديني شما را در مضيقه و تنگنا قرار نداده است.
عشق به عبادت
قال رسول الله صلي الله عليه و آله: افضل الناس من عشق العباده فعانقها و احبها بقلبه و باشرها بجسده. (4)
رسول اكرم (ص) فرموده: از همه مردم برتر و بهتر در پرستش الهي كسي است كه با عبادت خدا عشق ورزي كند, معانقه نمايد, بندگي پروردگار را در دل دوست بدارد و با بدن انجام دهد.
حقيقت عبوديت
قال ثلاثه اشيا ان لايري العبد لنفسه فيما خوله الله ملكا, لان العبيد لايكون لهم ملك يرون المال مال الله يضعونه حيث امرهم الله به.
امام صادق عليه السلام عبوديت را در سه چيز بيان كرد كه اول آنها مسئله مالكيت خداوند است, فرموده: بنده واقعي خداوند كسي است كه در عطاياي الهي براي خود مالكيتي نبيند. زيرا بندگان مالك حقيقي مال نيستند. در نظر آنان مال, مال خداوند و ملك پروردگار عالم است و آنرا در جائي قرار ميدهند و بطوري صرف ميكنند كه پروردگارشان بدان امر فرموده است.
ذلكم الله ربكم لااله الا هو خالق كل شي فاعبدوه و هو علي كل شي وكيل.
اين خداوند است كه پروردگار شما است و جز او كسي شايسته پرستش و بندگي نيست. او آفريننده تمام موجودات عالم است. پس شما اي انسانها وي را پرستش كنيد كه جهان آفرين و نگهبان تمام موجودات است. (الحديث, ج 2) 
نظرات شما عزیزان:
